Het Plein

Het plein van Forthaven is groot, en het middelpunt van de stad, samen met het hoofdkwartier van de veiligheidsdienst. In het midden staat een monument, dat symbool staat voor de redding die de planeet hen bood. Er zijn vaak veel mensen, en ook kraampjes die van alles en nog wat verkopen. 's Avonds gaan er soms lichtjes aan.

Personen: Iedereen die wil ;D

Evy kneep haar ogen een beetje dicht tegen het felle licht van de zon, en liep met snelle passen naar de schaduwen. Het was druk, het plein stond vol met mensen, die eten kochten, of gewoon gezellig praatte op een mooie dag. Het was benauwend druk, maar ze liep toch door, en vond uiteindelijk wat ze zocht. Een klein kraampje, half in de schaduwen geplaatst, met een oude man erachter, die zo te zien niet erg veel hoop meer had dat er ooit mensen zouden komen, en dus ook verbaasd was toen Evy voor hem stopte. Ze was stil terwijl ze rondkeek, naar de oude boeken en manuscripten, tot ze uiteindelijk iets pakte, en hem vragend aankeek.

Leah stond met haar armen over elkaar heen geslagen te kijken naar de mensen die over het plein liepen. De een liep snel, de ander haastig alsof hij/zij achterna werd gezeten maar je had altijd nog de mensen die rustig langs de kraampjes liepen en hun boodschappen haalde. Een kleine glimlach verscheen rond haar lippen toen ze dat laatste zag. Ze had altijd al een pesthekel gehad aan het feit dat alles snel snel snel moest. Nooit had iemand rust. Ze ging op het bankje naast de fontein zitten en trok haar benen op. Haar hoofd leunde op haar knieën en voelde de zwakke lente zon op haar gezicht tintelen. Haar mondhoeken waren ondertussen alweer naar een strakke "glimlach" verbogen maar het zonnetje zorgde ervoor dat haar gezichtsuitdrukking milder, vriendelijker werd.

Zittend op het terras van een klein maar vooral gezellig cafeetje zat Jason relaxt een cola te drinken. Hij moest toch nog naar enkele spullen kijken die hij nodig had bij het sporten. Een nieuw shirt kon geen kwaad, en betere schoenen waren ook niet zo'n slecht idee. Met het glas cola in zijn hand bekeek hij de mensen die langsliepen, en glimlachte naar de personen die Jason opmerkte. Voorzichtig gleed zijn andere hand naar zijn broekzak en haalde zijn iPod te voorschijn, die hij gelijk aanzette. Met één oortje in zijn oor bewoog zijn hoofd een klein beetje mee met de muziek.

De oude man haalde een nog oudere, verkreukelde prijslijst tevoorschijn, en keek naar het boek. Evy wachtte geduldig, maar zij niets, en stond daar met een strak gezicht. 'Twaalf.' Mompelde de man. Evy telde haar munten er snel op na, en gaf de man toen de twaalf euro. Hij leek er ontzettend blij mee, maar ze bleef niet staan kijken, en liep weer verder, tot ze een bankje vond in de schaduw. Ze sloeg het boek open, en leunde tegen de koele muur achter haar, en rustig begon te lezen. Af en toe keek ze op, en bekeek ze de mensen. Ze waren allemaal anders, qua gedrag en houding. Sommige mensen herkende ze, anderen waren onbekend, maar het was goed tijdverdrijf.

Romana had een grote zwart zonnebril op haar smalle gezicht. Niet eens omdat de zon fel scheen, het gaf gewoon een mysterieuze tint. Tussen haar vingers zat een dunne sigaret geklemd en zonder op te letten waar ze liep en tegen wie liep ze op haar hoge hakken door de menigte. Romana haatte drukte, mensen die haar in de weg liep. Ze was daarom ook niet van plan ook maar een centimeter aan de kant te gaan. Daar voelde ze zich te goed voor. Zonder de mensen waar ze tegen op liep een blik waardig te geven ging ze richting een willekeurig terras die er wel redelijk uit zag. Geen van de terrassen die hier waren zagen er normaal uit. Tenminste niet in Romana's ogen die liever een luxe restaurant had dan dit. Maar ja wat moest ze anders. Ze kende niemand hier, en overal alleen zijn was saai.
Romana ging zitten aan een tafeltje en bestelde een whiskey met ijs. Iets waar ze ontzettend aan toe was. Al drie dagen had ze geen druppel alcohol op. Wat natuurlijk alleen maar goed was, maar niet voor Romana.
Romana keek wat op zich heen en zette met een langzame beweging haar enorme zwarte zonnebril af. Het duurde haar nu al allemaal veels te lang. Alsof het tegenwoordig uren moest duren om een whiskey met ijs te schenken, dacht Romana ongeduldig waarna ze met haar ogen rolde en een trek nam van haar sigaret.

Terwijl Nate aan het onderhandelen was met een van de verkopers liet hij zijn ogen glijden over het prachtige achterwerk van een dame die zo juist passeerde. Al snel vestigde hij zijn aandacht op de verkoper die het nog steeds niet eens was met het aanbod van Nate. 'Luister, ik koop die waterpijp voor 8,50'.. 'Niet meer en niet minder. En denk je nou echt dat iemand er meer voor gaat betalen?', vroeg hij rollend met zijn ogen. Nate liet het geld voor zijn neus wapperen en toen de man het geld zag kon hij eindelijk de juiste keuze maken. Nathan was erg goed in onderhandelen. Vooral met deze domme markt verkopers. Hij had twee keer zo veel kunnen krijgen, maar dat deed er nu al niet meer toe. Trots liep hij met zijn waterpijp in zijn handen, en zette het ergens neer zodat hij het straks weer kon op halen. Het was nou niet zo fijn om door deze drukte met een waterpijp te lopen.
Nathan liep expres tegen een geblondeerd meisje op en grijnsde even. Als snel zag hij dat hij haar liever niet in zijn bed had en liep droog weer verder, wetend dat het meisje wat verbaast achterom keek. Nate was niet al te kieskeurig, maar dit was toch echt wel een ramp. Midden in de menigte stak Nate een sigaret op en blies het rook in de lucht. Rustig liep hij verder kijkend langs de kraampjes om te zien of er nog iets interessants was.

Met een potlood achter zijn oor en zijn handen vol met krijt zat Ash in een van de zijweggetjes van het plein. Hij en Romeé - de 4jarige dochter van de vissersboer - zaten het huisje van sneeuwwitje te tekenen. Niet dat Ash daar erg goed in was, maar Romeé, ja die had wel tekenskills. Voor Ash er erg in had, was Romeé opgestaan en weggerend. Het plein op, richting de restaurantjes. Hij stopte de 2 roze krijtjes in zijn broekzak en veegde zijn handen af een zijn shirt terwijl hij op stond. Hij volgde de krullerige blonde lokken van Romeé en liep voorzichtig door de mensen heen, er voor zorgend dat hij tegen niemand aanbotste. Ash grinnikte toen ze een ober omverliep en er een paar glazen op de grond vielen, zijn gezicht ging serieus toen de ober hem verwijtend aankeek. Het was niet zijn schuld, al voelde het wel voor hem dat Romeé zijn verantwoordelijkheid was. 'Romeé, zo is het genoeg' Hij tilde haar op terwijl ze de iets nettere terrasjes doorliepen. Dat ze bij de goedkopere restaurantjes wat onrust veroorzaakte was oké, maar bij de nettere was dat gewoon onbeschoft.

Tot Jason's verbazing zat er opeens meisje met killerheels, een zwarte zonnebril en een goodlooking body vlak voor hem aan een aantal tafeltjes verder. Nog nooit eerder had hij haar gezien, maar zijn aandacht was op haar gericht hoor. Jason kende vrij veel mensen, dus hij vond dit wel een aangename verassing. Jason beet nietsvermoedend op zijn lip en kneep zijn ogen even tot spleetjes, en nam een grote slok van zijn drankje. Met zijn ogen weer op zijn iPod gericht speelde hij een saai bubbelspelletje waar je drie of meer bubbeltjes van dezelfde kleur bij elkaar moest krijgen, zodat ze weg gingen. Je kent het vast wel.

Evy vestigde haar blik even op een meisje dat langs liep, en ook ging zitten, maar las toen weer een stukje verder in haar boek. Haar ogen schoten een tijdje over de bladzijden, maar uiteindelijk sloeg ze het boek weer dicht, en stopte ze het in de tas, en hing die om haar schouder. Ze streek haar lange haren uit haar gezicht, en keek even rond. Het plein werd even wat drukker, zo op het midden van de dag, maar over een paar uur zou het leegstromen, en dan, tijdens de schemering, was het het fijnst, vond Evy. Misschien zou ze dan nog even terug komen, maar op het moment had ze geen zin in al die drukte, en dus liep ze het plein af.

Toen de serveerster eindelijk met haar whiskey aan kwam gelopen - op een slakken tempo, kon Romana het niet laten om het glas uit haar hand te rukken en het hard neer te zetten op tafel. 'Zo sloom..', mompelde ze in zich zelf terwijl ze een grote slok van haar whiskey nam. Op de een of andere manier had ze het gevoel dat ze bekeken werd en keek subtiel om haar heen maar kon geen ogen vinden die echt op haar gericht waren. Haar ogen vielen wel op een jongen die niet ver van haar vandaan zat. Waarom hij haar aandacht trok wist ze niet. Het enige wat ze wel wist was dat ze er geen aandacht aan ging spenderen. Ze nam de nog een slok van haar whiskey die toen leeg was en drukte haar sigaret uit in het glas.
Romana wilde op staan maar de reden waarom ze hier juist was gaan zitten, was omdat haar voeten vreselijk pijn deden van haar schoenen. Ze zuchtte diep, besloot om te blijven zitten en bestelde nog een whiskey. Deze keer met de boodschap dat het sneller moest anders hadden ze een probleem. Hoewel dat een bluf was, leek het te werken. Nadat Romana haar bestelling had gegeven kwam de serveerster enkele tellen later terug met een glas whiskey. Romana zei niets, geen dankje geen lief gebaar. Ze keek haar niet eens aan.

Lachend speelde Romeé met Ash zijn haar. Een schattige jeugdige lach, eentje waardoor Ash zelf ook ging glimlachen. Hij zette haar op de grond neer en viste de 2 roze krijtjes uit zijn broekzak. 'Beloof je me dat je je zult gedragen en naar je vader gaat?' ze knikte en griste de krijtjes uit zijn hand, lachend zoals altijd. Zonder hem verder aan te kijken draaide ze zich om en stuifde ze naar haar vaders kraam toe. Ash glimlachte slechts breed, later, later wou hij ook zo een dochter. Ash liep naar het dichtstbijzijnde terrasje en zocht een plek. Naast een deftig uitziend meisje en een jongen die haar aanstaarde was het verlaten. Ash zijn ogen bleven haken op de jongen die naar het deftige meisje keken. Hij leek op hem, naast een totaal andere lengte en kapsel waren de verschillen niet groot. Als een vreemde hun samen had gezien zou die hen best voor neven kunnen aanzien. Op het moment dat Ash het gevoel kreeg dat hij staarde wende hij zijn blik af en plofte hij neer. 'Een appelsap' zei hij grijzend tegen de serveerster, het was nou niet bepaalt het drankje dat echt bij zijn uiterlijk paste. 'Oh en heeft u er een handdoek bij ofzo' wijzend op zijn kleding en handen die onder het krijt zaten.

Leah keek opzij naar het water van de fontein dat plotseling over de rond stroomde door een paar kleine kinderen die er in sprongen. Ze sprong snel van het bankje af om te voorkomen dat ze nog natter zou worden. Ze keek naar haar broek en veegde snel wat waterdruppels er vanaf. Het was gedaan met het kleine beetje rust dat er bij de fontein was en ze wrong zich tussen de mensen menigte, opzoek naar iets waar ze even rustig kon zitten. Ze keek opzij en zag een terrasje waar een enkel aantal mensen zat. Ze "duwde" zichzelf als het ware door de mensen heen en liep haastig het terras op. Zonder dat ze oplette liep ze tegen een tafeltje aan die begon te wiebelen. Een glas met drinken viel op de schoot van degene die er zat en zacht kreunde Leah. 'Dat overkomt mij weer, sorry het was niet mijn bedoeling,' zei ze verontschuldigend tegen een jongen van haar leeftijd die nat was geworden. Ze rook de geur van appelsap en moest zacht grinniken.

Jason schrok op toen hij wat gekletter hoorde. Hij draaide zich om en zag een meisje en een jongen, die bij een wankelend tafeltje stonden. Jason probeerde te achterhalen wat er nou aan de hand was, todat hij zag dat een glas over de jongen was heen gekomen. Z'n shirt was nogal.. nat? Met een hoop lawaai draaide Jason zijn stoel om en bekeek de twee, maar wachtte op de reactie van de jongen. Hij had nog een extra shirt in zijn tas zitten die hij toch wel kon missen.

De serveerster kwam terug met de appelsap en een doekje, haar gezicht was dit keer vriendelijker. ‘Bedankt’ zei Ash terwijl hij het doekje aannam en zijn handen begon schoon te maken. Ze knikte slechts en liep weer naar binnen, alsof iets of iemand haar dag verpest had. Op het moment dat Ash net zijn glas wou oppakken om er een slok van te nemen botste er een meisje tegen zijn tafel aan. Voor hij er erg in had ging het volle glas over hem heen, opspringen had geen zin. Ash bestudeerde het meisje even en lachte vervolgens. ‘Het zou wat zijn als het wél je bedoeling zou zijn, niet?’ een grijns stond op zijn lippen terwijl hij opstond en zich zo goed mogelijk probeerde te drogen met de handdoek die hij nog had. Hij ging even door zijn knieën en raapte de scherven van de grond af. De serveerster die net was opgevrolijkt leek was opnieuw in minder humeur. 'Mijn excuses' verontschuldigde Ash zich tegen de vrouw. Dat hij helemaal nat was stoorde hem niet al te erg, het was een mooie dag, hij zou zo wel gaan zwemmen.

Het laatste beetje appelsap in het glas sjippelde via de rand van de tafel op de grond en snel deed Leah een stap naar achter. Uit ervaring wist ze, dat als je appelsap op je blote huid kreeg het aardig plakte. 'Dat zou inderdaad wat zijn, maar dan zou ik maken dat ik wegkwam en nog eenmaal omkijken om te zien hoe je reageert als er expres appelsap over je heen word gegooid.' Ze boog zich voorover om de laatste scherven van de grond te pakken en op de tafel te leggen. De serveerster kwam eraan met een niet al te vrolijk gezicht en ze fronste licht. 'Goh, en ik maar denken dat serveersters altijd vrolijk waren...' ze mompelde het zacht zodat de serveerster het niet kon horen. En stel dat ze het had gehoord had ze nog kunnen zeggen dat ze wat anders zei. 'Eerder mijn excuses dan de jouwe maar toch leuk dat jij ze aanbied,' zei Leah met een kleine glimlach rond haar lippen.

Met een moeilijk gezicht keek Jason nog naar het koppel en bekeek hoe het meisje de scherven opraapte. Ze zouden het vast wel redden zonder zijn hulp. Hij liet het maar voor wat het was en keek weer op zijn kleine schermpje. De internetverbinding op dit terras was wel erg slecht, en alles laadde zo enorm sloom. En als Jason geen geduld had, kon hij om de kleinste dingen zo geïrriteerd zijn. Jason liet een serveerster de rekening brengen en bleef daarna nog even genieten van de warme zon die op hem scheen.

Alice had zich op de rand van de fontein gezet. Misschien dat het verboden was, want de mensen leken haar altijd raar te bekijken als ze haar voorbijkwamen. Ze draaide zich om en keek in het water. Het lag zeker niet aan haar. Een lang, strapless shirt met panterprint een subtiele, zwarte legging en gele pumps. Het lag zekerweten niet aan haar. Zuchtend stond ze op en zocht een plek waar het misschien wél legaal zou zijn om te gaan zitten, maar alles was altijd zo overbevolkt...

Ash begon te lachen om haar woorden en trok vervolgens zijn natte shirt uit. Hij rolde hem op en probeerde er zo veel mogelijk appelsap uit te knijpen - niet dat dat echt werkte -. Ik keek naar het meisje en knikte slechts even. 'Ik ben Ash' beleefd stak hij zijn hand uit. 'Of trouwens, als je geen plakkerige handen wilt krijgen moet je mijn hand niet schudden' hij grijnsde opnieuw en trok zijn hand weer terug. 'ASH!?!?!?!!?' riep Romeé bevelend vanaf een afstand. Even keek Ash geschrokt om, bij het zien van Romeé glimlachte hij breed. 'Ik heb beloofd aan Romeé dat ik vandaag iets leuks met haar zou gaan doen' begon hij tegen het meisje dat de appelsap over hem heen had gegooid. 'Dat word dus zwemmen' concludeerde hij grijnzend terwijl hij naar zijn shirt keek. Romeé hupste naar hen toe en bleef vervolgens even met haar mond open naar het grote meisje staren. Ik ging met mijn - niet plakkerige - hand door haar mooie blonde krullende lokken en keek vervolgens op naar het andere meisje.

Macci liep rond. Ze liep al met een aantal tassen, ze kon het weer niet laten. Haar ogen vielen al snel op een gespierde jongen die bij een waterpijp kraam stond. Ze beet op haar onderlip en er kwam al snel een ondeugende glimlach tevoorschijn, zou dat haar nieuwe prooi worden? Hij was wel anders dan anderen, hij had wat weg van zij zelf. Ik deed mijn zonnebril af en deed hem in mijn tas. Het was erg warm, en daar maakte ze gebruik van. Hoe warmer het is, hoe minder zij draagt. Ze had een kort broekje met een topje aan. Erg simpel, niet echt haar ding maar het was bloot dus het kon ermee door. Het was vol van de mensen, daar werd ze een beetje chagrijnig van. Er stond verder op een winkel met kluisjes waar je je spullen in kon stoppen. Ik liep er op af en propte mijn tassen erin. Ik liep naar een bankje en ging erop zitten. Haar ogen zochten al snel de waterpijp jongen. Ze moest hem wel zo noemen want ze kende hem nog niet, maar daar gaat verandering in komen.

Leah haar mondhoeken plooiden op tot een kleine glimlach. 'Misschien is dat wel een handig idee, je hand niet aanpakken bedoel ik dan.' Ze keek naar het kleine meisje met de blonde krullen. 'Ik ben Leah trouwens, ik denk niet dat het leuk is om bekend te staan als het meisje dat appelsap over je heen gooide dus bij deze...' Haar blik gleed weer naar het meisje met de blonde krullen. Ze had het haar waar ze als klein meisje over had gedroomd maar nooit gekregen. Ze gleed even met haar hand over haar eigen haar maar en zei een enkel moment niets. Toen Leah het meisje zag staren kon ze het niet laten en ze grinnikte zacht. 'Leuk toch? Kleine kinderen zijn altijd zo vrolijk en onbezorgd. Is het je zusje of niet?' Ze keek even naar Ash die naar zijn shirt keek. Even voelde ze zich schuldig. 'Ik hoop niet dat het je lievelings shirt is?' vroeg ze langzaam en ze keek hem even aan.

'Ik ben zijn vriendin' Romeé zetten haar handen in haar zei en blies haar wangen vol met lucht, alsof ze zo belangrijker en groter zou zijn. Ash lachte en tilde Romeé op, zodat ze op het zelfde ooghoogte zat zoals hem en Leah. 'Romeé is een hele goede vriendin van mij' Ash grijnsde en knipoogde even vlotjes naar Romeé. 'Zij gaat toch niet mee vanmiddag?' wantrouwig keek Romeé naar Leah. Ash haalde zijn schouders op en zette haar weer neer, ' Ga maar eerst aan je vader vragen of je vanmiddag met mij mag gaan zwemmen.' Enthousiast rende Romeé weer weg zodat Ash zijn aandacht weer aan Leah kon schenken. 'Leah is inderdaad beter als het meisje dat de appelsap over me heen gooide, Romeé is de dochter van de vissersboer en mijn shirt overleefd wel nog een wasbeurt' Hij ademde even lachend in door deze lange zin en keek haar weer serieus aan. 'Dus ik zie je wel weer?' concludeerde hij met een schuin hoofd, wachtend op een antwoord. Even bestudeerde hij haar gezicht, hoe fel blauw haar ogen waren, hoe haar haren elegant over haar schouders vielen.

Een kleine lach gleed over Leah haar lippen toen Romeé haar handen in haar zij zetten en haar wangen vol blies met lucht. Het leek net een hamstertje van vroeger. Van de AH hamsterweken. Oke, stoppen met die rare gedachten. Ze wou nog zeggen dat ze niet mee ging maar het meisje was alweer huppelend verdwenen. Op naar haar vader. 'Ze is vrolijk,' merkte ze op terwijl haar aandacht weer naar Ash ging. Ze luisterde met lachende ogen naar zijn lange zin. 'Nou ja, Leah het meisje dat appelsap over je heen gooide is in iedergeval een naam die je niet snel vergeten zal, eerlijk gezegd heb ik Romee nog nooit gezien en je shirt is dan wel een superheld...' Zelf haalde ze nu ook adem maar de lach verscheen weer even rond haar lippen. Zijn lachende gezicht werd al snel weer serieus en ook de lach op haar gezicht verdween. Ze knikte. 'Ik denk het wel. De aarde is soms klein, je komt elkaar over al tegen...'